Wersety z Nektaru oddania (Bhakti-rasāmṛta-sindhu)

BRS 1.2.234

  

ataḥ śrī-kṛṣṇa-nāmādi
na bhaved grāhyam indriyaiḥ
sevonmukhe hi jihvādau
svayam eva sphuraty adaḥ

ataḥ — dlatego (ponieważ imię Kṛṣṇy, Jego forma i charakter są na platformie absolutnej); śrī-kṛṣṇa-nāma-ādi — imię Pana Kṛṣṇy, Jego forma, charakter, rozrywki, itd.; na — nie; bhavet — mogą być; grāhyam — dostrzeżone; indriyaiḥ — tymi materialnymi zmysłami; sevā-unmukhe — komuś zaangażowanemu w Jego służbę; hi — z pewnością; jihvā-ādau — zaczynając od języka; svayam — osobiście; eva — z pewnością; sphurati — staje się zamanifestowany; adaḥ — te (imię Kṛṣṇy, Jego forma, charakter, itd.).

Dlatego materialne zmysły nie mogą docenić świętego imienia Kṛṣṇy, Jego formy, cech i rozrywek. Gdy uwarunkowana dusza otwiera oczy na świadomość Kṛṣṇy i pełni służbę, wykorzystując język do intonowania świętego imienia Pana oraz smakowania resztek Jego pożywienia, wówczas język oczyszcza się i stopniowo zaczynamy rozumieć, kim naprawdę jest Kṛṣṇa.

werset ten znajduje się również w CC Madhya 17.136