wersety z Bhagavad-gity
BG 2.14
mātrā-sparśās tu kaunteya
śītoṣṇa-sukha-duḥkha-dāḥ
āgamāpāyino ’nityās
tāṁs titikṣasva bhārata
tłumaczenie słowo po słowie:
mātrā-sparśāḥ — percepcja zmysłowa; tu — tylko; kaunteya — O synu Kuntī; śīta — zima; uṣṇa — lato; sukha — szczęście; duḥkha — i ból; dāḥ — sprawiający; āgama — pojawiający się; apāyinaḥ — znikający; anityāḥ— nietrwały; tān — wszystkie; titikṣasva — spróbuj tolerować; bhārata — O potomku dynastii Bharaty
tłumaczenie:
O synu Kunti, okresowe pojawianie się szczęścia i niedoli i ich znikanie we właściwym czasie jest jak nadchodzenie i przemijanie zimowych i letnich pór roku. Wynikają one z percepcji zmysłowej, o potomku Bharaty, i należy nauczyć się znosić je bez niepokoju.